Gedichie veur Petrus

Gedichie veur Petrus.

 

Zeg Petrus, mien jong, hoe hek ’t nou mit oe?

Weet ie nou warklijk niet meer hoe of ’t ist?:

Dat Jezus op de wereld kwaamp um de meinsen te dienen.

Heb ik mi’j dan toch zo in oe vergist?

Ie hebt toch eziene hoe of Hi’j handelde

De vief broden en twee vissen, Zacheüs en wat al niet meer…

En det alles deed Hi’j um de meinsen te helpen!

En de meinsheid was dankbaar, echt iedere keer.

 

En nou wol Hi’j oe de voeten gaon wassen

Det vun ie te gek, want, ie acht Hum te hoge!

Maar nederigheid is vake wat oens meinsen te kort komp.

Jezus gaf dus een veurbeeld maar… ie keek’n mit aandre ogen.

Ach ja, ik snappe ’t wel, ’t was puur uut respect hein?

Ik wete ’t zeker, Jezus had det ok echt wel deur.

Maar wi’j mut de aander ok op haanden dragen.

En daorumme deed Hi’j oens det eempies veur!

 

Dizze geschiedenis mut nog eem wieder gaon,

Wi’j kunt het betrekken op dizze reurige tied….

Want….   ‘d aander hoogachten hef niet ieder in ’t vaandel

Jammer, maar, wie wet, komt het ooit een keer zo wied!

 

Det hope wi’j dan maar….             Dag Petrus.

 

Dit  gedicht is gemaakt door Gé van der Veen en voorgedragen in de dienst van zondag 25 februari waar gemeenteleden de dienst mee hebben voorbereid.