Klaar …!?

Of moet het nog Pinksteren worden?

We zijn de afgelopen tijd nogal overrompeld. Met de Corona zijn we klaar en het lijkt dat we die crisis het liefst tot geschiedenis verklaren.

Wie nu nog Corona krijgt of kwetsbaar is moet zichzelf maar beschermen. Wij zijn er immers klaar mee en nemen het roer zelf weer in handen. De economie zal bloeien, feesten en festivals mogen weer, lachen en juichen, huizen worden gebouwd, energietransitie wordt doorgevoerd omdat de vanzelfsprekendheid van olie en gas weg is. Dit alles voor een boycot van Rusland. De oorlog in Oekraïne, het roept het beste aan solidariteit in ons naar boven met vrachtwagens vol hulpgoederen richting Oekraïne en opvang van vluchtelingen hier. In ons dorp en in onze gemeente dragen we ook ons bescheiden maar toch onmiskenbaar steentje bij.

Wij zijn nooit klaar. Het einde van een kerkelijk seizoen is dan wel in zicht en liggen de plannen voor de vakantie klaar. Wij mensen zijn nooit echt klaar, misschien adempauze, maar nooit klaar. De Geest van God is nooit klaar. De Geest zweeft boven de wateren, zegt Genesis 1, in den beginne. Als een Vogel die koelte en zegen en leven wappert op de aarde, als een broedende vogel. Het scheppen of herscheppen gaat door. Dat mag ons met hoop vervullen.

Schepping ontstaat pas als het Woord klinkt. God zei: “Er moet licht komen” en er was licht (Genesis 1: 3). Zelfs de Geest moet wachten op Gods Woord. Alleen zijn Woord is sterk genoeg om de chaos te overwinnen en leefbare tijd en ruimte te scheppen. En dat is nu precies wat de kerk en de gelovigen doen als er op Gods spreken wordt gewacht. Bekering is nodig, en daar ben je nooit klaar mee.                              

Ds. Remko Veldman